“Mijn vader had een werkplaats waar van alles en nog wat kon. Tja, dan rol je vanzelf in de techniek. Dat heeft me van jongs af aan gefascineerd. Daar komt mijn studiekeuze vandaan.“ Michiel Louwé, Mechanical Engineer bij VIRO in Hengelo, kiest voor de Universiteit Twente. Richting: Mechanical Engineering. Uit liefde voor de klassieke mechanica: “Doordat ik gewend was met m’n handen te werken. Met constructies. Plus daarnaast een autohobby, die ook behoorlijk technisch is. Dan komt zo’n studie al gauw op je pad.“
Voor zijn master zoekt Michiel een stageplek. Hij oriënteert zich bij een aantal maakbedrijven met eigen engineeringsafdelingen (“Ook meer fysieke middelen, niet alleen een consultancy-achtige omgeving, dat leek me wel iets”) en bij VIRO. Hij had het niet meteen verwacht, maar VIRO krijgt zijn voorkeur: “Omdat je dan binnen één bedrijf voor allemaal verschillende bedrijven werkt. Je kunt ook switchen, zonder dat je meteen van baan hoeft te wisselen. Dat vond en vind ik nog steeds een groot voordeel.”
Op het moment van dit interview werkt Michiel anderhalf jaar voor VIRO. Een klein jaar daarvan werkte hij continu aan één project waaruit ook wat subprojectjes voortkwamen. Het ging om de optimalisatie van een onderdeel voor Zeiss, als toelevering voor ASML. “Ik kan daar niet te veel over zeggen. Je mag wél weten dat het onderdeel aan veel performance-eisen moet voldoen. Het zit in een vacuüm, moet voldoen aan heel nauwe specificaties en de omgeving is ongelooflijk schoon. Dit maakt het behoorlijk moeilijk om hier goede oplossingen voor te ontwikkelen, bijvoorbeeld met betrekking tot de dynamische en thermische eisen. Er is heel veel onderzoek naar gedaan. We maken eerst testonderdelen. Als die goed door de proeven komen, kunnen de definitieve onderdelen worden gemaakt.”
In een periode van anderhalf jaar heeft Michiel veel bijgeleerd. Werkervaring is heel anders dan studie-ervaring, zoals hij dat zelf onder woorden brengt. “In je studie leer je wel een beetje hoe je een project kunt doen, maar echt handig aanpakken: dat is een ander verhaal. Hoe een bedrijf werkt. Hoe je mensen moet benaderen om echt verder te komen. Daar rol je wel in, maar in het begin kost dat wel wat extra moeite. Na een paar maanden gaat dat steeds beter en makkelijker.”
Ergens is het natuurlijk te verwachten. Dat studie-ervaring iets anders is dan werkervaring. Maar zit daar toch nog een échte eyeopener tussen? Een ervaring waar hij toch wel van opkijkt? “VIRO wil heel graag dat het werk vooral heel goed gebeurt. Daardoor is er eigenlijk geen tijdslimiet. Liever een paar weken aan de opdracht werken en iets maken dat heel goed is, dan in een week iets maken dat uiteindelijk toch niet voldoet en waar niemand iets aan heeft. Voor alle duidelijkheid: natuurlijk moet je wel vaart maken. Er wordt hard gewerkt. Maar als je aangeeft dat je ergens twee keer zo lang over moet doen, dan wordt dat geaccepteerd.” Spreekt hem dat aan? Dat perfectionisme, tot het gaatje gaan? “Ja, nou en of. Je kunt dan echt de diepte in. En echt verder komen dan je in eerste instantie überhaupt verwacht. Omdat je de materie tot op de bodem begrijpt.”
Over ‘tot het gaatje gaan’ gesproken. Hoe is het met zijn eigen ambities? Hoe ziet hij de toekomst voor zich? “Daar heb ik nog niet echt over nagedacht. Ik ben nog jong. Het kan alle kanten nog op. Ik ben geen echte Tukker, maar ‘Kiek’n wat wöt’ past wel bij me.”
Dat nuchtere en gemoedelijke spreekt hem ook aan in VIRO: “De sfeer is altijd goed. Er werken hier veel jonge, enthousiaste mensen, er is weinig gedoe en als je vragen hebt kun je bij iedereen terecht. Persoonlijk vind ik het ook belangrijk wat er buiten het werk gebeurt. Ook dat is hier heel goed voor elkaar. Er zijn veel uitjes, regelmatig een borreltje samen, sport heeft hier een belangrijke plek en dat spreekt me ook aan. Dus ja, het bevalt me hier prima. “