Andere meisjes krijgen poppen. Jij LEGO. Als kind vind je het leuk om dingen uit elkaar te halen. Om er daarna achter te komen: “Hoe moet het ook alweer in elkaar?” Techniek dus. Het zat er altijd al in bij Hilde. Niet zo gek dat ze nu bij VIRO werkt. “Ik heb Maritieme Techniek gestudeerd in Delft. Zeg maar gewoon scheepsbouw, want zo noemt iedereen het. Daarna een master gedaan in dezelfde studierichting: Marine Technology.“
November 2020 studeert ze af. Midden in de coronatijd. Op dat moment is het lastig om een baan te vinden. Bedrijven weten niet wat de toekomst brengt en zijn voorzichtig met mensen aannemen. Hilde zoekt een job bij een ingenieursbureau. Ze komt op gesprek bij VIRO in Vlaardingen, maar daar is op dat moment geen plek voor haar. Een ander bureau heeft wel ruimte: “Daar heb ik een jaar gewerkt aan het doorrekenen van plastic voor kleinere producten. Best leuk, maar na een jaar had ik dat wel gezien.”
Haar tweede gesprek met VIRO krijgt de follow up waarop ze hoopt: ze wordt aangenomen. Hilde verwacht bij VIRO meer variatie in haar werk dan de tamelijk eenzijdige plastic wereld van haar vorige werkgever. En jawel: “Inmiddels heb ik gewerkt aan opslagtanks, aan een industriële vacuümkamer, ik heb thermische analyses gedaan. Ik vind het heel leuk om dit soort verschillende dingen te doen. Meer dan dat vind ik het vooral leuk dat ik de mogelijkheid krijg om dingen goed uit te zoeken. En dus ook echt goed te doen. Want quick and dirty; dat werkt soms wel, maar het is beter om dingen echt tot de bodem uit te zoeken. Daar hou ik van, het geeft meer voldoening.”
Hilde dist een voorbeeld op. “Ik heb een constructie gehad die werd belast onder vacuümdruk. De wand werd naar binnen gezogen en mocht maar micrometers vervormen. Bij een ander project ging het om een tank met een doorsnee van 30 meter. Veel groter dus, en dat ding was al ingedeukt. De vraag was hier: kun je deze tank überhaupt nog gebruiken? Twee heel verschillende ordergroottes. Ik vind het leuk om telkens te kijken hoe je een vraag het beste kunt aanvliegen.“
Ze heeft veel aan haar collega’s. Die zijn altijd bereid te helpen, maar nemen haar nooit iets uit handen. “Het standpunt is: je leert het meeste door zelf te doen. De collega’s helpen me door soms nieuw perspectief te bieden. Bijvoorbeeld door uit te leggen hoe je iets het beste kunt simuleren. Vacuümdruk kun je simuleren door ergens aan te drukken, op te drukken of aan te trekken. De ene manier is soms handiger dan de andere; het nettoresultaat blijft hetzelfde. Eén van mijn collega’s heeft de wijsheid ‘kapot maken is ook maken.’ Met andere woorden: durf fouten te maken.
In je studietijd denk je dat je beter geen fouten kunt maken. Nu bij VIRO denk ik: ‘als het fout gaat zien we het dan wel.‘ Natuurlijk wil ik uiteindelijk zeker zijn van mijn simulatie. Maar op het moment dat ik niet precies zeker weet of iets werkt, ga ik het gewoon proberen. Ik zie dan wel waar het schip strandt. Op het kritieke moment dat het niet goed gaat, kan ik altijd om hulp vragen.“
Hilde heeft haar master Marine Technology succesvol afgerond. Doet ze ook iets met scheepsbouw bij VIRO? “Nee, en dat vind ik ook prima. In scheepsbouw heb je een paar keuzes. Die gaan in de richting van jachtbouw, van onderzoek, of je hebt grote bedrijven als Damen en Allseas. Ik respecteer iedereen, doe wat je wilt, maar persoonlijk kan ik me moeilijk verenigen met dingen als deep sea mining. Ik wil de wereld graag een beetje beter maken.“
Als ze VIRO in een paar zinnen moest typeren, hoe zou dat er dan uitzien? “Weet je, er wordt gewoon goed voor de mensen gezorgd. VIRO heeft ook iets van een familie. Een tijdje geleden was ik in Hengelo. Daar kon ik gewoon aansluiten op de EA-afdeling. Dat iedereen dan tegen je zegt: ‘Goh wat leuk dat je er bent, weet je al wat je vanmiddag doet?’ Dat vind ik echt wel bijzonder.”